กลางเดือน กพ.54 เดินทางกลับบ้านได้เจอเพื่อนที่หน้าย่าโม รู้สึกอบอุ่นมากที่นานๆได้กลับบ้านได้เจอคนที่คิดถึงทั้งเหมยและสุนทรีย์ จึงถ่ายรูปไว้ระทึก ก่อนแยกย้ายกันไป ส่วนเราเดินทางต่อ ผ่านสีคิ้วก่อนกลับเชียงใหม่จึงขับรถกลับเข้าไปโรงเรียน...ให้หายคิดถึง
เนื่องจาก 19 กพ.54จะมีงานเลี้ยงรุ่น เพื่อนนักเรียน ม.รุ่น2 ที่บ้านบุ่ง แต่ด้วยความจำเป็นที่ไม่สามารถไปร่วมงานได้จึงไปก่อนล่วงหน้า และนัดเจอเหมยและสุนที่หน้าย่าโม แม้จะได้เจอแค่สองคนแต่ก็ดีใจที่ยังได้เจอกันในที่ที่เราเคารพอีกด้วย....สำหรับการเจอกันนั้นนานๆจะได้เจอแต่เวลาก้น้อยเราพบกันแค่20นาทีก็ลาจากกันเพราะอากาศร้อน สุนไม่สบาย คุณชายก้แย่ไอพอๆกัน
หลังจากแยกย้ายกัน ก่อนกลับเชียงใหม่ คิดถึงโรงเรียน จึงขับรถเข้าไปโรงเรียนเห็นบ้างอย่างแล้วนึกถึงเพื่อน ๆเห้นอาคารที่เคยเรียนและไม่เคยเรียนที่สร้างใหม่ เห็นสนามฟุตบอลที่ยังไม่เปลี่ยนแปลง
ม้านั่งใต้ต้นหูกวงยังอยู่แต่โตขึ้น ดรงอาหารยังอยู่เหมือนเดิม (15ปี)ม้านั่งก็เหมือนเดิมแต่น่าจะเป็นตัวใหม่แล้วหละ มันคงไม่ทน(ตีน)พวกเราขนาดนี้ สนามฟุตบอลยังอยู่ที่เดิมไม่มีใครยกไปวางที่ใหน แต่อาคารขึ้นใหม่หลายหลังดูดรงเรียนแน่นไปมากเลย
